SBB TREINSTATIONS IN EEN OOGOPSLAG
Het besturings- en foutmeldingssysteem voor de SBB (LSS-CH) vervangt 23 verschillende besturingssystemen door WAGO's automatiseringstechnologie.
- More than 1,000 WAGO stations are being used successfully by the SBB.
- A high degree of standardization can be achieved through configuration using the WAGO Webserver.
- Two standardized versions of the WAGO-I/O-SYSTEM, for 60 and 200 data points, make the start-up process faster.
De SBB bewaakt de elektrische systemen op zo'n 1.500 locaties, zoals treinstations en tunnels, verspreid over Zwitserland. Eind 2012 heeft SBB voor deze taak een uitgebreid controle- en foutmeldingssysteem in gebruik genomen om snel en gericht te reageren op storingen en storingen.
Nog voordat de eerste reizigers arriveren, gaan de lichten op veel Zwitserse treinstations aan. Dit gebeurt ook op locaties waar geen personeel aanwezig is. Naast verlichting zijn er nog andere systemen die de SBB moet aansturen en bewaken, bijvoorbeeld liften, roltrappen, klokken, deursloten, gebouwentechnische installaties en pompen. Eerder vervulden ongeveer 23 verschillende controlesystemen, verspreid over Zwitserland, deze taken.
In 2005 startte de SBB een project om deze verschillende systemen te vervangen door één nieuw systeem. “We wilden de complexiteit verminderen en zo de kosten transparanter maken”, legt Milun Bozovic, Product Manager Building and Control Technology bij de SBB uit. Eind 2012 waren ze klaar: het controle- en foutmeldingssysteem (afgekort LSS-CH) bij de SBB werd na een uitrolperiode van vier jaar in het hele land operationeel.
Een hoge mate van standaardisatie
Voor de gegevensregistratie op locatie rustte de SBB ongeveer 1.500 locaties uit met programmeerbare logische controllers (PLC's) van WAGO. Hij stelt elke locatie op dezelfde manier in werking: de SBB bereidt de controllers centraal voor; elke PLC heeft dezelfde software en dezelfde referenties. De SBB installeert vervolgens automatiseringskasten en verbindt ze met het besturingssysteem via het datanetwerk van de SBB. Hierdoor zijn ze in staat om binnen een dag een locatie om te bouwen en in gebruik te nemen. De locaties hebben verschillende afmetingen. Daarom zijn er twee verschillende versies van de WAGO-controllers: hoe meer datapunten een locatie heeft, hoe groter de WAGO-controller moet zijn.
De kleine controller is ontworpen voor 60 datapunten, de grote voor 200. Bozovic legt uit: “We installeren voorgemonteerde automatiseringskasten. Ze hebben echter een zeer flexibel ontwerp, zodat ze indien nodig kunnen worden aangevuld met extra modules. ” De controllers van WAGO zijn normaal gesproken geprogrammeerd met CODESYS. Omdat elke stationschef echter de controllers moet kunnen bedienen, hebben de ingenieurs de webserver op de WAGO-controller geïnstalleerd. Dit maakt configuratie met behulp van een browser en de grafische interface mogelijk. Hiermee wordt een hoge mate van standaardisatie bereikt. Milun Bozovic voegt toe: “De treinstations zijn allemaal verschillend. Maar ze hebben vergelijkbare systemen die moeten worden gecontroleerd. Verlichting, klokken en pompen zijn overal aanwezig. " Momenteel zijn er zes 24-uurslocaties van waaruit alle spoorelektrotechnische systemen van de SBB-infrastructuur worden bewaakt. Begin 2015 zijn dat er nog maar vier.
De software is ontworpen voor het maximale. De controllers kunnen dus op elke manier worden geconfigureerd, maar ze werken altijd met dezelfde software. De controllers kunnen autonoom gegevens met elkaar uitwisselen in heel Zwitserland. De SBB beheert alle knooppunten centraal via een engineeringdatabase, die ook de grafische gebruikersinterfaces voor elke locatie opslaat. De integrator legt in eerste instantie vast welke verlichtingsgroepen, liften, pompen en andere systemen bewaakt moeten worden. Vervolgens configureert hij of zij de grafische gebruikersinterface om op verschillende hiërarchische niveaus duidelijk te maken welk systeem zich waar bevindt.
Nauwkeurige lokalisatie
Momenteel bevat de LSS-CH meer dan 250.000 datapunten. Om het overzicht op dit niveau te behouden, moest een uniform aanwijzingssysteem worden ingevoerd. Dankzij het Machinery Designation System (MDS) heeft elke machine, tot aan de laatste draad in een controller, een unieke naam binnen het controle- en foutmeldingssysteem. Elk systeem, elke verdieping, elk gebouw en elke site heeft ook zijn eigen code. Daarom is het gemakkelijk om te bepalen waar een storing zich bevindt.
Het foutmeldingssysteem is uniform in het hele land. Elk treinstation is op dezelfde manier ontworpen en wordt op dezelfde manier bediend. “Een collega die vandaag in Zürich werkt, kan morgen in Lausanne werken”, zegt Milun Bozovic. Bijkomende uitdaging was dat elk onderdeel en systeem in drie talen moet functioneren: Duits, Frans en Italiaans. Op deze manier kunnen de medewerkers eenvoudig de taal voor het systeem instellen, terwijl de grafische elementen ongewijzigd blijven.
De SBB investeerde ongeveer 33 miljoen Zwitserse frank in het overkoepelende LSS-CH-project om de elektrotechnische systemen op het spoor te monitoren. "Voor ons is de LSS-CH een project dat we kunnen verkopen aan andere spoorwegsystemen of zelfs in het land", legt Bozovic uit. SBB Immobilien bewaakt en bestuurt bijvoorbeeld brandmeldinstallaties, roltrappen en liften in de grote treinstations. Het systeem communiceert uitsluitend via het datacommunicatienetwerk van de SBB.
Daarom moeten klanten die de LSS-CH willen gebruiken een datacommunicatieverbinding hebben. Milun Bozovic legt uit: "De klant krijgt ruimte op onze servers, maar beheert vervolgens zijn eigen meldkamer." Er zijn beveiligingsoverwegingen achter deze beperking. De SBB garandeert minder dan vier uur downtime per kwartaal van het datacommunicatienetwerk bij 24-uursbedrijf. De controllers bieden ook een hoge mate van beveiliging tegen storingen: “We hebben al meer dan 1.000 WAGO-stations geïnstalleerd. Het systeem heeft zichzelf bewezen ”, zegt Bozovic.
www.wago.com
